Clemente (nombre)
Clemente es un nombre propio masculino de origen latino en su variante en español. Proviene del latín clemens, "dulce, benigno, bueno, clemente".
Clemente | ||
---|---|---|
Origen | Latino | |
Género | Masculino | |
Santoral | 23 de noviembre | |
Significado | Clemente, bondadoso, magnánimo | |
Zona de uso común | Occidente | |
Artículos en Wikipedia | Todas las páginas que comienzan por «Clemente». | |
Santoral
23 de noviembre: San Clemente, obispo de Roma y papa.
Variantes
- Femenino: Clementa, Clementina.
Variantes en otros idiomas
Variantes en otras lenguas | |
---|---|
Español | Clemente |
Alemán | Clemens, Klemens |
Bosnio | Klement |
Bretón | Klemañs |
Búlgaro | Климент (Kliment) |
Catalán | Climent |
Checo | Klement |
Croata | Klement |
Danés | Clemens |
Esperanto | Klemento |
Euskera | Kelmen |
Finlandés | Klemens |
Francés | Clément |
Georgiano | კლემენტ (Klement) |
Griego | Κλήμης (Klémens) |
Holandés | Clemens |
Húngaro | Kelemen |
Inglés | Clement |
Islandés | Klemens |
Italiano | Clemente |
Latín | Clemens |
Letón | Klements |
Lituano | Klemensas |
Noruego | Klemens |
Polaco | Klemens |
Portugués | Clemente |
Rumano | Clement |
Ruso | Климент (Kliment) |
Sardo | Clementi |
Serbio | Климент (Kliment) |
Sueco | Clemens |
Véase también
Bibliografía
- Montes Vicente, José María (2001). El libro de los Santos. Alianza, Madrid. ISBN 84-206-7203-3.
- Tibón, Gutierre (1994). Diccionario etimológico comparado de nombres propios de persona. Fondo de Cultura Económica, México. ISBN 968-16-2284-7.
- Yáñez Solana, Manuel (1995). El gran libro de los Nombres. M. E. Editores, Madrid. ISBN 84-495-0232-2.
Este artículo ha sido escrito por Wikipedia. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.